GİTME'NİN SÖZÜ  

Bir masa.

Ahşaptan kalma bahanesiyle

Babamın kuruntusu gibi

Karşımda.

Ve

İçten içe kurtlanmış

Bir ‘huy’ gibi

Aramızda.

Sevgilim ..

Ben bu “ayrılık duruşmasında”

Koşulsuz sevenlerin gamıyla sırıtacağım.

Ve bu sevmediğin halim de,

Sana

İyi gelecek bir kötülük gibi

Sezaryanla aldığın bir ödün gibi.

Özür’ü kusurundan kıymetli

bir

Kabul vereceğim.

Seni  kabul edeceğim sevgilim

Bu gece

Bu masa

Aramızda ki en şık mesafe .

Ve Ben..

Bir kadın elinde ağrıyan ekmeğe

-değer  ile!

Sır gibi pusuladığın

Bu Kuzey tavrın ile!

Seni

Bu gece

İçimde

yüzük parmağımdan

daha dürüst bilir halde

Kabul edeceğim..

Gürültüye teselli olmayan edebiyatlar vardır.

Düşe gelenin,

güneş aksiliği !

Bu yüzden sevmedim ben “güngörmüşlüğü”.

Ve ciğerlerde şiir yapan bir mikrobun

Tek ilacıdır : Ney.

Senin Neyin var sevgilim..

Verdiğin son nefes bu masada

Bir içli nüans.

Ne kadar güzel ölüyorsun

Bana  .

-ile!.

Mutluluk,

Hakim olduğun bir dil’i

Yuvarlayarak konuşmak kadar

Sahipsiz bırakılmış bir kök şimdi.

Benim için.

Sevgilim,

Beni Tanrı’nın huzuruna

Kırık topukla çıkarma..

“Çünkü ayrılık da sevdaya dahil..

Çünkü ayrılanlar,hala sevgili..”

Gonc.